Als zevende in de rij van Dalense Thunaeri spreek ik met Vera. Zij kan deze naam met recht dragen, want de titel Thunaeri is eigenlijk alleen voorbehouden aan de roversbende van hoofdman Hazarman. En roofridder was ze vol overtuiging, ook al had ze in eerste instantie alleen auditie gedaan voor het koor.
Ook Vera werd niet geboren in Dalen, maar inmiddels woont ze al meer dan 35 jaar in ons dorp.
Op jonge leeftijd heeft zij meer van de wereld gezien dan de meesten onder ons: geboren in Steenbergen (W-Brabant) emigreerden haar ouders, toen Vera 7 jaar oud was, naar Australië. Omdat het gezin moeilijk kon wennen, keerden ze 3 jaar later weer terug naar Nederland. Daar kwam Vera op een kostschool terecht: in die tijd waren er niet genoeg woningen beschikbaar en de hele familie woonde noodgedwongen verspreid over Nederland. Na een jaar konden ze gelukkig weer bij elkaar komen in hun eigen huis in Eindhoven.
Drenthe
Daar ontmoette ze Bert waarmee ze, omwille van zijn nieuwe baan, naar Emmen verhuisde: gevoelsmatig was dat Vera’s 2e emigratie, maar de levensstormen waren nog niet voorbij … omdat ze getrouwd was werd ze niet in het ziekenhuis aangenomen. Gelukkig veranderden de ouderwetse regels en mocht ze een jaar later wél aan de slag als radiodiagnostisch laborante.
Na verloop van tijd spraken Bert en Vera af dat zij zou stoppen met werken, en dat ze landelijk zouden gaan wonen, zodra er zich kinderen aan zouden dienen. En zo geschiedde: 8 jaar later werd hun oudste zoon geboren, het prille gezinnetje was toen net verhuisd naar Dalen.
Kunst
En wie uit Dalen kent Vera niet? Sinds ze op de Valsteeg woont is Vera onvermoeibaar actief als beeldend kunstenaar en ook druk met het geven van cursussen schilderen.
Ze begon met figuurzagen en beschilderde het hout met aquarelverf, en van aquarelverf stapte ze over op acrylverf op doek. Inmiddels heeft ze zich als kunstschilder gespecialiseerd in dierenportretten op hout en abstracte kleurrijke werken op linnen. Daarnaast wordt er altijd nog gefiguurzaagd, maakt Vera inmiddels kleine bronzen beeldjes, en mozaïekt ze bovendien met vele kleuren. Haar vele cursussen zijn drukbezocht en wereldwijd bekend, maar behalve leerzaam zijn ze ook supergezellig: een sociale hot-spot!
Zingen
Zo’n 14 jaar geleden hoorde Vera van een van haar cursisten dat Jan Kruimink een projectkoor bij De Klencke ging leiden: daar heeft ze met groot plezier in meegezongen en het smaakte naar meer.
Vele jaren later hoorde ze over Thunaer op een zangavond van haar eigen koor Sing & Swing in Coevorden, en ze was er vlot bij om te auditeren. Helemaal leuk werd het, toen ze behalve de taak van koorzangeres/figurante, ook een actieve rol als vechtende roofridder kreeg.
Vanaf de andere kant
Zoveel nieuwe mensen die ze leerde kennen, het in de sfeer komen in de aanloop naar elke uitvoering, het doordenderen van de actie tijdens het spel en de trein van repetities en voorstellingen… het was voor haar heel apart om zo’n groot stuk nu eens niet vanaf de tribune maar vanaf de andere kant mee te maken: eigenlijk weet je niet goed waar je mee bezig bent, omdat je vanuit jouw standpunt het overzicht niet zo goed hebt. Gelukkig was zo’n moment van onzekerheid voor bijna iedereen die meedeed, een herkenbaar element in het proces van toneelspelen: je staat er niet alleen in, en de 3 visionairs die aan de oorsprong van dit alles stonden wisten maar al te goed hoe dit werkt. Gewoon doorgaan dus.
Het was een geweldige ervaring om te merken dat het supergoed ging, om nooit te vergeten!
Vera horen zingen? Luister dan naar het Drinklied, samen met de rovers.
Foto’s op locatie: Ton Trompert
