Vandaag gaan we het hebben over José Dijkstra, geboren in Dalen en na enkele jaren te zijn weggeweest, toch weer teruggekeerd naar haar geboortedorp. In het toneelstuk speelde zij Amber, een van de dames die in het begin van het toneelstuk de brug sloegen tussen het heden en het verleden. Dat is te horen in Toen en nou, nou en toen
Ook in haar eigen bestaan heeft José die brug geslagen: Thunaer kwam op een kantelmoment in haar leven en net als Amber laat José zich definitief en vol overgave leiden door haar spiritualiteit.
Kortste weg naar de goal
Na haar Mavo en Havo begon ze met 21 jaar op de Pabo in Emmen. Daar ontmoette ze haar eerste partner, waarmee ze kort daarna ging samenwonen. Ze werkte op een asielzoekersschool en gaf les op basisscholen in Dalen, Lutten en Zweeloo, maar toch voelde ze dat haar leven niet helemaal lekker liep. Gelukkig had ze haar drie kinderen die haar vanaf het begin een spiegel hebben voorgehouden. Zo besloot ze o.a. om een spirituele reis naar Peru te maken. De ervaringen daar brachten belangrijke inzichten en ze begon een natuurgeneeskundige praktijk, naast haar werk in het onderwijs.
In 2011 kozen zij en haar partner voor andere wegen, maar ze waren er wel gezamenlijk voor hun kinderen. José stopte met het onderwijs en focuste op haar praktijk Hartnectar, waarin ze anderen ondersteunt bij transformatieprocessen. In deze periode ontmoette ze haar tweede partner Floor, waarmee ze 3,5 jaar haar leven mocht delen.
Sinds 2019 draagt José het werk van Floor en haarzelf uit.
Ze heeft het concept ‘De Kortste weg naar de goal’ neergezet: je kunt jezelf kwijtraken maar ook weer terugvinden. En als je focus hebt kun je elk pad bewandelen, maar ook de weg naar huis weer vinden.
Dit past naadloos bij José. Ze zocht altijd al graag grenzen op: het uit haar comfortzone stappen, ontdekken wat het voor haar betekent en hoe het voelt, om met die ervaring en opgedane kennis weer bij zichzelf thuis te komen. Zo heeft ze o.a. sessies met Ayahuasca-thee bijgewoond en later ook begeleid, en doet ze op gezette tijden aan 9 dagen vasten met daarbij leven op licht. In Tantra is ze al veel langer actief en dit loopt dan ook als een rode draad door de sessies heen.
Theater, zaaien en verbinden
En ze kiest ervoor om bewust vrij te zijn. Bij ‘De Toorn van Thunaer’ ging het haar erom contacten op te doen en haar zelfvertrouwen te vergroten door zichtbaar te zijn. In het toneelstuk ‘Powervrouwen’ (september 2020, De Nieuwe Kolk in Assen) gaat het om de tegenstelling van hoe de wereld de vrouw neerzet en wat er in werkelijkheid in een vrouw omgaat.
Op dit moment ziet ze zichzelf als zaaier en verbinder, en voor de toekomst wil ze een plek creëren waar iedereen kan zijn, waar er vertrouwen is en waar men met elkaar kan delen.
Met de stichting ‘Kortste weg naar de goal’ hoopt ze op zo’n centrum.
Waar mensen puur kunnen zijn, kunnen praten vanuit zichzelf zonder oordeel, pionier in hun eigen leven durven zijn. Samen ervaren, luisteren en kijken, leven in het hier en nu vanuit de diepste eigen impuls, vanuit het hart.