Jan, Marchien en Cornelis

Jan en Marchien Lubbinge stoppen uiterlijk 1 mei 2022 met het uitbaten van restaurant Cornelis. Op een mooie zonnige dag in augustus maakt Jan tijd vrij om te praten over hun vertrek. Marchien is druk in de keuken en heeft geen tijd om bij het gesprek aanwezig te zijn. “Jij kunt het alleen ook wel af, ik ben druk zat”, aldus Marchien. Maar voor Jan gaat vertellen eerst een stukje over de geschiedenis van Cornelis.

Vroeger

De kleine boerderij, die op de huidige plek van restaurant Cornelis in 1612 al stond, was waarschijnlijk traditioneel Saksisch gebouwd. Het huis ging in de tijd daarna meerdere keren in andere handen over. In 1804 woonde Niesje Reiners er, pasgetrouwd met Jan Cornelis uit Emmen. Samen hadden ze een paard, twee koeien, een herberg en een winkel met garen, schrijfpapier, touw en tabak. In 1840 zette hun zoon Jan Cornelis met zijn vrouw Marchien van der Wolde de boerderij en inmiddels dus ook herberg voort en in 1863 lieten zij de oude herbergboerderij afbreken. Toen verrees Hotel Cornelis, een groot rechthoekig gebouw met een verdieping, een zolder en twee schuren.

Speeltuin

Het bedrijf werd later verkocht aan Hendrik Bos, die in Dalen bakker was. Hendrik bleek een uitstekende horeca-uitbater. Hij liet een speeltuin aanleggen, waardoor Cornelis ook voor scholen een populair reisdoel werd en verzorgde in de zaal voorstellingen door bekende toneelgezelschappen. In de jaren dertig raakte de speeltuin in verval en in 1937 ging het statige Hotel Cornelis in vlammen op. Een jaar later werd het huidige Cornelis gebouwd. Bakkersechtpaar Bos-Van Almelo werd eigenaar van Café Cornelis en hun zoon Rieks uitbater.

Jan en Marchien

Nadat enkele andere horeca-mensen de scepter hadden gezwaaid in Cornelis, werden op 1 oktober 1997 Jan en Marchien Lubbinge uitbaters van restaurant Cornelis. Ze zijn nu aan hun laatste maanden in het restaurant begonnen. Jan is 64 jaar, geboren in Borger en werkt vanaf zijn twintigste jaar in de horeca. Marchien is 63 jaar en geboren in Rolde. Zij was eerst kapster, maar sinds 1992 werken ze samen in de horeca. Eerst werkten ze in Drouwen en dus sinds 1997 in Dalen. Ze wonen in Meppen en hebben daar een mooie recreatiebungalow die permanent mag worden bewoond. Hun samenwerking gaat uitstekend en ze vullen elkaar goed aan. Ze zijn altijd samen en dan moet je wel goed met elkaar overweg kunnen!

Dalen

Ze zochten na hun periode in Drouwen beslist een horecagelegenheid op de zandgronden. “Onze ervaring is dat de mensen van het veen toch wat ruiger en rauwer zijn, het is echt ander volk dan de mensen van het zand, die zijn wat rustiger en bedaarder, minder snel opvliegend”. Toen de gelegenheid zich voordeed om in Dalen te komen, voelde dat gelijk goed. “Mensen uit Dalen zijn goed volk!”

Moeilijk jaar

Corona maakte dat het vorig jaar een zeer lastig jaar werd in de horeca. Iedereen had daar natuurlijk last van, maar in het restaurant was het extra pittig. Gelukkig werden er nog wel maaltijden afgehaald, maar de omzet liep hard terug. Volkomen onverwacht overleed Edo Kolhek, hun kok, en niet alleen hun personeelslid maar bovenal een zeer goede vriend. “Wij hadden uitstekend contact met elkaar en zagen hem ook als vriend. Heel triest, natuurlijk vooral voor zijn kinderen, maar wij verloren ook een kameraad”. En ze verloren een prima kok en vervanging was heel moeilijk. Ze hebben wel enkele vervangers gehad, maar steeds liep dat op teleurstellingen uit. Nu werkt Marchien alleen in de keuken en dat is heel pittig!

Personeel

Nu de horeca weer meer open is, loopt Jan tegen het probleem aan dat hij te weinig personeel heeft. “Natuurlijk de onderbezetting in de keuken, maar ook het bedienend personeel is moeilijk te krijgen. Noodgedwongen moet ik een deel van het terras en van de ruimte binnen afzetten, want die kan ik niet gebruiken met het weinige personeel. Ook op maandag heb ik de zaak dicht”.

Stoppen

“Te weinig personeel, vooral geen goede kok, onze leeftijd en de vele, vele uren die wij maken hebben ons doen besluiten om te stoppen met restaurant Cornelis. Wij willen het tot ons pensioen over enkele jaren rustiger aandoen. We willen, en zullen financieel gezien ook wel moeten, nog wel werken in de horeca, maar niet meer zoals we dat nu doen”. Maar ze zullen niet ineens stoppen! Uiterlijk 1 mei volgend jaar eindigt het pachtcontract, maar als Cornelis eerder wordt verkocht, kan het zijn dat ze dan ook eerder stoppen. Ze willen graag goed afscheid nemen van Dalen, want ze voelen zich hier thuis. Ze zullen na hun vertrek ook geregeld in Dalen te vinden zijn.

Trots

Ze zijn trots op wat ze hebben kunnen doen met Cornelis. De grote zalen die in zeer korte tijd zijn verbouwd, de uitbreiding met de mooie serre, de goede samenwerking met de andere horeca-ondernemers, de fijne contacten met de mensen, met de verenigingen, ze kijken er met plezier naar. Bijzondere gebeurtenissen waren ook de huldiging van Renate Groenewold, onze kampioen-schaatsster, de miss-verkiezingen, de slenteravonden, heel veel activiteiten in het dorp die door vrijwilligers worden geregeld. Petje af voor Dalen!

Dalenaar

Op de vraag wat de Dalenaar typeert, komt direct:”De Dalenaar is trots op het dorp, er is veel saamhorigheid in het dorp, de Dalenaar heeft veel over voor het dorp en vindt andere plaatsen in de omgeving een stuk minder. Er is geen afgunst, mensen gunnen elkaar veel en men is vergevingsgezind. Het is mooi dat er in het dorp een school is, een kerk, een voetbalvereniging, een handbalclub, een volleybalvereniging, een tennisvereniging en ga zo maar door. Het enige waar Dalen meer van heeft zijn restaurants en die versterken elkaar. Samen heb je meer te bieden dan alleen”.

Slot

Het is nog niet afgelopen voor Jan en Marchien. Ze werken met enthousiasme door en hopen dat hun restaurant Cornelis dezelfde functie zal behouden als er een nieuwe koper is. Ze hebben geen zicht op de voortgang van de verkoop, maar er zijn wel geregeld bezichtigingen. “Wij gaan stoppen, maar Cornelis moet blijven!” Mooier kan Jan het niet zeggen en de drukke Marchien is het daar volledig mee eens.