Foto familie Hoffscholte

Een onverwachte ontmoeting

Na drie zomermarkten was afgelopen woensdag de kindermarkt. Het is een traditie dat de kindermarkt altijd de laatste woensdag van de zomervakantie wordt gehouden. Voor mij een reden om toch nog en keer naar Dalen te gaan. Ik merk dat ik met ‘mijn ouder worden’ steeds vaker een gelegenheid aangrijp om eens even naar Dalen te gaan. Terug naar de roots. Hier heb ik geleefd; hier heb ik gebruist; hier wonen nog steeds mijn vrienden.
Ik was er al vroeg. Ik herinner me dat al om 4 uur in de middag de kinderen door hun ouders gebracht worden om een leuke plaats uit te zoeken. De meesten hadden een laken of een zeil meegenomen, dat ze dan uitlegden om aan te geven dat dit hun plaats was. Tegen 5 uur kwamen de ouders met de auto, vaak met een kar erachter, om de koopwaar uit te laden. Ik realiseerde me op dat moment dat de meeste van deze ouders de kinderen zijn van de jongens en meisjes waar ik op de lagere school bij in de klas zat. En er zijn ook nieuwe inwoners bijgekomen. Ik woon al meer dan 40 jaar niet meer in Dalen. Ik heb deze ouders niet op zien groeien. En de meesten ken ik dus niet.

Op het terras

Om toch wat contact te krijgen heb ik maar een terras opgezocht. Ik zag wat bekenden en ben daar  bij gaan zitten. En met een :”Hallo jongens, alles goed, allemaal een pilsje? en proost!” werd er wat gepraat over de problemen ver weg en dichtbij. Oekraïne, inflatie, energie, opvang Ter Apel. Ik was benieuwd of er nieuws was over de verkoop van ‘Cornelis’. Weinig nieuws. Maar ze zijn allemaal blij dat het leven in het dorp weer normaler wordt. De fietsvierdaagse was een succes. De zomermarkten zoals vanouds weer gezellig.  Jammer dat er maar drie markten waren. Alleen nog geen Missverkiezing en geen Slenteravond.
Maar…. ik heb begrepen dat er op een vrijdagmiddag tijdens een borrel bij enkele dames van het dorp het idee geboren is om de zomer toch goed af te sluiten. Het zal een feest worden voor jong en oud. Springkussen voor de jongste kinderen, een discjockey voor de jeugd, (ook voor de ouderen) en later op de avond een band. En dit alles op en rond het marktplein. Ik hoop dat het een succes wordt en dat het de komende jaren een vervolg krijgt. Want Dalen moet blijven bruisen.

Na nog wat oude herinneringen opgehaald te hebben, werd het voor mij tijd om naar huis te gaan. Mijn auto stond in de Stationsstraat, dus kon ik nog mooi over de kindermarkt slenteren. Ik heb nog staan kijken naar kinderen die stonden te dansen op het marktplein. Toen ik verder liep hoorde ik een voor mij vaag bekende stem die vertelde, dat twee kinderen bij dat dansgroepje kleindochters van hem zijn. De ene met het groene shirtje en die kleine er naast op de blote voeten en dat rode jurkje. Toen ik wat beter keek herkende ik onze oud-burgemeester Hoffscholte.
We hadden vroeger vanwege mijn werk nog wel eens contact en ik heb een poosje met hem gesproken. 

In gesprek met oud-burgemeester Hoffscholte

Hij vertelde dat zijn ambitie altijd was om ergens burgemeester te worden. In 1972 werd hij juridisch beleidsmedewerker van de Commissaris van de Koningin van Overijssel. Ook bij de Commissaris was bekend dat hij graag burgemeester wilde worden. De Commissaris zegde toe dat hij alle medewerking kreeg, als hij maar niet in Overijssel solliciteerde. Hij solliciteerde net buiten Overijssel naar de functie van burgemeester van Dalen en werd benoemd.

Hij heeft met zijn gezin altijd heel fijn in Dalen gewoond. Als burgemeester had hij veel steun aan de wethouders, toen nog parttime. Geert Smits met zijn ervaring in de dorpsgemeenschap en Frans Koffrie, vooral bekend met het wel en wee en van de uitbreidingen op de Huttenheugte. Ook sprak hij over de  gemeenschapszin in Dalen. Als het Zuidenveld was of schoolfeest, dan stond het hele dorp klaar en maakte er altijd ‘een gezellig gebeuren’ van. Ook herinnerde hij zich de voorbereidingen en deelname aan het Twaalf Provinciënspel in Utrecht nog goed. ’s Morgen vroeg met de trein, muziekvereniging Volharding voorop richting het station. De trein stopte nog niet in Dalen, maar met de Nederlandse Spoorwegen werd geregeld dat de trein éénmalig in Dalen zou stoppen om de deelnemers en de supporters naar Utrecht en terug naar Dalen te brengen. ’s Avonds terug in Dalen was er een geweldige ontvangst door de nog aanwezige feestgangers in Cornelis en de burgemeester ging op de schouders van Henk IJdens in polonaise de zaal rond.

De trein éénmalig stoppen?

In zijn periode is besloten om in Dalen een stopplaats te realiseren. Dit in navolging van een gesprek tussen hem en de toenmalige  Minister van verkeer en Waterstaat Neelie Smit Kroes. Hij heeft wel een financiële bijdrage van de gemeente toegezegd. Hij vertelde dat dit wel een klein foutje was, omdat het college hier van tevoren niet over geïnformeerd was. Het is hem overigens niet kwalijk genomen.

Het station in Dalen werd geopend  in 1987. Hij was toen al burgemeester van Aalsmeer. De toenmalige burgemeester van Dalen, Nico Meerburg heeft hem toch de eer gegeven om als eerste passagier vanuit Dalen in de trein mee te rijden.

De familie Hoffscholte verblijft deze week met het hele gezin op de Huttenheugte. Ik heb het niet gevraagd, maar denk dat ze niet met de trein gekomen zijn.

Toen ik verder naar de Stationsstraat liep vroeg iemand me: ”Met wie stond je daar te praten?” Ik vertelde hem dat het onze oud-burgemeester Hoffscholte en zijn vrouw waren.  “Goh”, zie hij, ”Wat is die grijs geworden”. Ik antwoordde, dat als je al 80 jaar bent, en je ziet er nog zo goed uit, noem je dat niet grijs, maar Oud Blond!

D(w)aler