Jantje (Jantien) van der Weide – Hidding heeft zich goed voorbereid op ons gesprek. Ze heeft de familiestamboom inclusief data helemaal uitgewerkt voor zich liggen. Nog voordat wij aan de keukentafel gaan zitten, is ze al begonnen met vertellen over haar familie, maar gelukkig neemt ze een kleine adempauze en kan het schrijfblok erbij gepakt worden om alles op te schrijven.
Jantje is 87 jaar, geboren in Dalen aan De Mars, weduwe van Steven Mepschen (overleden 1996) en van Henk van der Weide (overleden 2023) en ze woont sinds 2023 in de Selkersgoorn. Ze heeft vier zonen, zeven kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. Haar zonen hebben enige aanvullende informatie gegeven.
Uit wat voor gezin komt u?
“Wij hadden een leuk gezin. We hadden het goed met elkaar. Ik was de oudste dochter. Mijn zus werd zeven jaar na mij geboren en mijn broer was veertien jaar jonger. Er was dus een groot leeftijdsverschil. Mijn ouders hadden een kleine boerderij en er was altijd werk te doen. Mijn vader was niet sterk. Hij was astmatisch en moest zichzelf vaak in acht nemen. Wij kregen geregeld hulp van anderen om al het werk op de boerderij voor elkaar te krijgen.”
Lijkt u op uw vader of meer op uw moeder?
“Ik lijk het meest op mijn moeder. Zij was altijd bezig met haar handen en dat heb ik ook. Ik wil altijd bezig zijn en vooral handwerken ging mij goed af.”
Haar zonen bevestigen dit beeld: “Ze werkte ook in ons gezin hard, deed alle werkzaamheden die op de boerderij voorkwamen, zoals de varkens voeren, koeien melken, werken op het land en vooral ook ons opvoeden en dat was een beste klus! Onze vader was altijd buiten bezig en moeder moest ons in toom houden en dat kon ze goed. Als we te baldadig waren, hoefde ze maar een keer te waarschuwen en dan wisten we direct waar we aan toe waren. Ze was en is zachtaardig en introvert en werkte altijd hard, wij hebben goede herinneringen aan onze jeugd. Ze heeft altijd haar best gedaan voor ons.” Drie broers zijn het erover eens dat de jongste het meest verwend werd door moeder!
Mocht u zelf kiezen wat u wilde worden?
“Nee. Aan het eind van de lagere school zei meester Van Delden tegen mijn ouders dat ik moest doorleren, maar mijn vader zei dat dit niet ging gebeuren. Ik ben een jaar naar de Vakschool in Coevorden geweest en toen moest ik van school af en thuis helpen. Ik vond dat heel jammer, want ik kon wel goed leren. Ik had graag iets gedaan met handwerken. Later heb ik dat wel in de praktijk geleerd, want ik heb heel veel truien en sokken gebreid voor mijn gezin. Mijn trouwjurk heb ik ook zelf gemaakt!”
Wat waren belangrijke gebeurtenissen in uw leven?
“Na het overlijden van mijn man Steven heb ik me erg alleen gevoeld. Gelukkig heb ik, naast de steun van mijn kinderen, veel hulp gehad van mijn buren. Wij woonden toen in de Ballandstraat. Begin jaren negentig waren wij van De Mars, waar wij een boerderij hadden, verhuisd naar deze straat. Ik ben jaren later hertrouwd met Henk van der Weide en verhuisd naar Nijeveen. Ik moest daar erg aan wennen, want al mijn familie en kennissen woonden in Dalen. Wij kwamen gelukkig wel geregeld in Dalen, maar Henk wou liever in Nijeveen blijven. Het was fijn dat wij enkele jaren geleden toch terugkeerden en een woning kregen aan de Wendakkers. Daar is Henk vorig jaar overleden. Ik ging toen al naar de dagopvang in de Selkersgoorn en ik kon hier even later een woning krijgen.
Ik moet vaak aan mijn broer denken. Hij was altijd eerlijk en recht-door-zee. Hij werd wel wat voorgetrokken door mijn moeder, maar hij was dan ook de jongste. Hij mocht, net als mijn zus, wel doorstuderen. Hij heeft weg- en waterbouw gedaan. Helaas is hij al twintig jaar geleden overleden. Ik ga nog graag naar mijn schoonzus, zijn weduwe, in Denekamp, daar ben ik onlangs nog met een van mijn kinderen geweest en dat was erg fijn.”
Hoe bent u omgegaan met de tegenslagen in uw leven?
“Och, je wist vroeger niet anders en je maakte er maar het beste van, dat heb ik altijd geprobeerd. Ik ben na het overlijden van mijn moeder vaak met mijn vader op stap geweest als hij ergens heen wilde en dat waren altijd fijne momenten. Het was heel verdrietig dat hij steeds meer in zichzelf keerde en moeite had om zich staande te houden in het leven. Dat ik hem niet kon helpen heeft mij erg verdrietig gemaakt.”
Bent u tevreden?
“Ik koester de vele momenten dat ik mij goed voel. Ik heb vroeger met heel veel plezier in het kerkkoor in Dalen gezongen, dat was een fijne tijd. Ook bij de Plattelandsvrouwen, tegenwoordig heet dat Vrouwen van Nu, heb ik het goed gehad. Het is fijn dat het met mijn kinderen goed gaat. Ik kan met mijn schoondochters goed overweg en het is fijn als mijn kleinkinderen af en toe langskomen.
Ik heb hier in de Selkersgoorn met meerdere mensen goed contact en ik heb het hier naar mijn zin. Ik eet warm in de grote zaal samen met de anderen, de broodmaaltijden eet ik hier in mijn appartement. Ik doe mee met de bingo en andere activiteiten, zoals met het duofietsen en met uitjes. Overdag ben ik meest in mijn woning en dat vind ik prima.”
Haar zonen vullen aan: “Ook de familiefeesten heeft ze altijd fijn gevonden. Wij gaan geregeld bij haar langs, maar dat zou soms eens vaker moeten. Het contact met haar is wel goed, maar ze heeft niet altijd veel te vertellen, dat zal ook in haar aard zitten, want ze is niet uitbundig. Soms doen we een spelletje met haar als ze daar zin in heeft. Ze is heel lief en trots op haar kleinkinderen en achterkleinkinderen en daar is ze gek mee.”
Wat is er beter of minder geworden sinds uw jeugd?
“De jeugd krijgt nu veel meer kansen. Ze mogen een goede opleiding volgen en zijn veel vrijer. Ze mogen veel meer dan wij vroeger. Dat gun ik hun ook, maar ik had vroeger zelf ook graag meer vrijheid gewild. Maar goed, het is zoals het is.”
Hoe word je oud?
“Dat ging vanzelf. Ik heb best wat gezondheidsproblemen, zoals astma en suikerziekte, maar ik sla me er nog steeds doorheen en ik ben al 87 jaar!”
Jantje Hidding Geboren: 22 april 1937 in Dalen Woont: in de Selkersgoorn Beroep: boerin Familie: 4 kinderen, 7 kleinkinderen, 3 achterkleinkinderen Weduwe van Steven Mepschen (1996) en Henk van der Weide (2023)
