Grietje Boer-van der Weide woont ongeveer 16 jaar in een mooi appartement in de Selkersgoorn. Haar zoon Gerrie is druk bezig met het schoonmaken van het aquarium en vult tijdens het gesprek zijn moeder aan als ze even kwijt is hoe het ook alweer zat.
Uit wat voor gezin komt u?
“Wij hadden een gewoon gezin. Ik ben op 1 augustus 1926 geboren in Gramsbergen. Ik heb één echte zus. Mijn vader overleed toen ik 3 jaar was en mijn moeder is hertrouwd met een weduwnaar met vijf kinderen. Samen kregen ze nog twee kinderen. Het was erg wennen om in zo’n groot gezin je eigen plekje te vinden, dat vond ik best lastig. We woonden toen in Dalerpeel. We hebben gelukkig altijd genoeg te eten gehad, ook tijdens de oorlog. Ik lijk op mijn moeder, ook wat karakter betreft. Zij was lief, zorgzaam en behulpzaam en stond altijd open voor iedereen en dacht aan anderen.”
Uw huwelijksdag was bijzonder?
“Ik ben met de handschoen getrouwd! Ik had verkering met Albert Boer, maar hij moest in Indië vechten en vertrok met de boot.”
Gerrie laat het ingelijste document zien waarin is opgenomen hoe zij trouwden. Heel bijzonder was het, want als je ging trouwen maar de partner kon er niet bij zijn, trouwde je “met de handschoen” zoals dat werd genoemd.
“Onze zoon werd geboren toen Albert in Indië zat. Hij heeft daar drie jaar gediend en hij wilde later nooit praten over wat hij daar heeft meegemaakt. Ik heb toen in Dalerpeel gewoond en dat was plezierig en ik was daar gelukkig. Toen Albert terug was uit Indië, vroeg de burgemeester aan hem of hij hem ergens mee kon helpen. De Indiëgangers hadden toen een streepje voor en Albert zei dat hij graag een woning in Dalen wilde hebben. Dat heeft de burgemeester toen geregeld. Wij hebben vier kinderen gekregen, een dochter en drie zoons. Ik heb negen kleinkinderen en inmiddels 24 achterkleinkinderen. Albert is in 2007 overleden en onze oudste zoon Bert is in 2020 overleden en daar ben ik nog steeds erg verdrietig over.”
Gerrie vult aan dat het overlijden van Bert onverwacht kwam: “Hij kreeg een hersenbloeding en is aan de gevolgen daarvan overleden. Dat was in het begin van de corona-epidemie en niemand mocht hier in de Selkersgoorn binnenkomen. Mijn broer Harrie en ik zouden het bericht van overlijden van Bert aan haar vertellen en eigenlijk moest dat via de telefoon en via het raam. Dat hebben wij niet gedaan, wij zijn gewoon naar binnen gegaan bij onze moeder, want op zulke momenten moet je elkaar kunnen vasthouden.”
Mocht u zelf kiezen wat u wilde worden?
“Na de lagere school op de Vossebelt ging ik werken in de fabriek in Coevorden. Daarna ben ik getrouwd. Als ik opnieuw zou mogen kiezen, zou ik wel naaister willen worden, dat lijkt mij leuk werk.”
U houdt van voetballen?
“Ja, ik ben er gek op en kijk ook altijd naar voetbal op tv. Ik blijf er ook voor op en als er laat nog gevoetbald wordt op tv, komen ze van de verzorging later om mij op bed te brengen, zij houden er rekening mee. Wij zijn een echte voetbalfamilie. Alle drie de zoons hebben in het eerste voetbalelftal van Dalen gespeeld (Gerrie: ”Ik maar één wedstrijd…”), de kleinkinderen voetballen en de achterkleinkinderen voetballen ook! Vroeger gingen wij met de hele familie bij Tinus Staal naar de radio luisteren als er wedstrijden werden verslagen en later gingen wij samen bij iemand tv kijken toen wij nog geen tv hadden. Ik heb ook heel lang de voetbalshirtjes van vv Dalen gewassen. In het weekend gingen Albert en ik altijd kijken naar de kinderen als die moesten voetballen. Onze dochter Alie was trouwens een goede schaatser!”
Hoe word je oud?
“Ik heb altijd gezond geleefd, niet gerookt, ik heb nooit alcohol gedronken. Ik heb altijd veel gefietst, toen de kinderen nog klein waren reed ik met twee kinderen achterop en één nog in mijn buik overal naartoe. Ik eet alles, ook chinees, ik eet graag pannenkoeken, ga graag uit eten zoals naar De Baander. En je moet natuurlijk ook wat geluk hebben!
Veel mensen komen langs bij mij en dat vind ik heel fijn. De kleinkinderen en de achterkleinkinderen zie ik geregeld en wij hebben met elkaar een heel hechte band. We helpen elkaar waar dat kan en dat voelt heel goed. Jaarlijks gaan wij met de hele familie een weekend op pad en dat is geweldig.”
Gerrie krijgt het laatste woord: “En als we allemaal bij elkaar zijn in het familieweekend gaan we samen op het terras zitten, wachten we tot iedereen een drankje heeft en dan proosten wij op Bert, zo is hij altijd bij ons!”
Toch wil Grietje het allerlaatste woord in dit gesprek hebben: “Ik ben gelukkig en ik heb een goed leven gehad!”
Grietje Boer-van der Weide
Geboren: 1 augustus 1926 in Gramsbergen
Woont: in de Selkersgoorn
Beroep: naaister in de fabriek
Familie: 4 kinderen (1 zoon is overleden), 9 kleinkinderen, 24 achterkleinkinderen
Weduwe sinds 2007
