4 mei

Ik moet bekennen dat ik vroeger ‘toen ik nog jong was’ ook niet altijd meeging naar de 4-mei herdenkingen in ons dorp. 
Ik zag er de noodzaak niet van in.

Maar toen ik een paar jaar geleden tot de leeftijdsgroep ging behoren die ik vroeger altijd ‘oud’ vond, ga je toch over veel zaken anders denken.
Zo ook over het nut van de dag dat we de oorlogsslachtoffers herdenken.

De laatste jaren kreeg ik toch sterk de behoefte om ook mee te lopen in de stille tocht die op 4 mei in ons dorp wordt gehouden.
Zeker om rond acht uur even twee minuten ‘oorverdovend’ stil te zijn. 
Dat doe ik vooral uit respect voor allen die ooit in oorlogssituaties hebben gevochten voor onze vrijheid.

Zodat wij nu kunnen leven in een vrij Nederland.

Het lijkt vanzelfsprekend, maar als ik tegenwoordig in het Journaal de rest van de wereld zie en hoor, is onze vrijheid zeker een enorm voorrecht.
Sinds het overlijden van mijn ouders besef ik des temeer dat hun generatie in de Tweede Wereldoorlog (elk op eigen wijze) heeft gevochten voor onze vrijheid. Daarom voel ik mijzelf nu aan hen verplicht op 4 mei mee te lopen. In de stille tocht. 

Natuurlijk hangt bij ons thuis ook de Nederlandse driekleur halfstok op deze bijzondere dag.
Want 4 mei is een dag om even te denken aan degenen die ooit naar de vrijheid verlangden, maar voor wie die dag nooit meer zou komen. 
Wij denken dan aan hen die verslagen achterbleven, die hun vaders en zonen verloren omdat ze voor onze vrijheid streden.

Ook bij ons in Dalen groeit elk jaar de belangstelling om mee te lopen in de stille tocht. Wat zou het mooi zijn, dat u/jij er daar dit jaar ook bij bent.
Persoonlijk, met uw gezin of namens een vereniging, groepering of organisatie uit ons dorp. Ook dan zijn we ‘Samen Dalen’.

Om half 8 bij de Caspershof

Verzamelen vanaf 19.30 uur op het plein voor De Caspershof.
De stille tocht start om 19.45 uur richting begraafplaats. 
Dat is de plek waar we om 20.00 uur ook even twee minuten stil zijn.

Stil, om te gedenken en te herinneren.
Dan is twee minuten maar heel even!

Henk de Jonge