De haan: Weer

Vanmorgen liep ik weer door het dorp. Me toch wel zorgen makend over de gevolgen van de Corona, die weer de kop opsteekt. Opeens hoorde ik een bekende stem. Hoefde niet rond te kijken. Ik wist direct, het is onze haan op de toren.

En hij praatte tegen mij: “Frits, ik voel me verdrietig; ik heb je misschien wel valse hoop gegeven met mijn woorden: De mens is weerbaar. In tijd van tegenspoed staan ze elkaar half, men helpt, en men bouwt weer op. Dat heeft de tijd bewezen”.

Ik realiseer mij nu dat dit mijn ervaring is van de vorige eeuw.

De tijd heeft niet stil gestaan. De mensen zijn veranderd. Ze leven meer op zich zelf. Ze hebben veel minder oog voor de zorgen van de een ander. In het begin werd men overrompeld door het coronavirus; ernstig zieke mensen, veel mensen die het niet overleefden. Ze kenden het virus niet en  waren er bang voor. Ze waren angstig. Zou het jou, je familie en je vrienden ook treffen? De regels werden strak nageleefd. Een paar maanden leefden we weer in de vorige eeuw. In tijd van tegenspoed elkaar half staan!!! Door het consequent naleven van de regels kropen we weer langzaam uit de crisis.

De regels werden versoepeld. 

De familie was weer welkom in de verzorgingstehuizen. Bewoners mochten weer naar buiten. Minder coronapatiënten in de ziekenhuizen en op de IC.

Iedereen heeft zijn bijdrage geleverd om zover te komen. Ik wil niemand tekort doen, maar vanaf mijn plek heb ik kunnen zien dat er op de mensen in de zorg een zware wissel is getrokken. Wil niet in details treden, maar vanaf deze plek: Heel veel waardering en dank!

Verder heb ik uit het verhaal van de haan begrepen:

Het is een ‘weer’ deze eeuw.

Het leven komt weer op gang. Nederland begint weer op te leven. Cafés en restaurants zijn weer open. Thuiswerken is niet meer nodig. Persoonlijk contact met de collega’s is er weer. Er wordt nog wel vaak en dringend gewaarschuwd: “Houd afstand; was regelmatig je handen; niet met teveel mensen in één ruimte; blijf thuis als je je ziek voelt. Laat je testen!

Maar we kennen het virus inmiddels. Jongeren worden er minder ziek van als ze besmet raken. We vinden corona bijna gewoon worden. Zijn er niet meer zo bang voor!

We zoeken vaker plekken op waar veel mensen komen. Parken, strand en nog wel meer plaatsen waar afstand houden toch wel moeilijk is. Het is begrijpelijk dat vooral de jeugd ‘corona-moe’ is. Het is natuurlijk niet alleen de jeugd die zorgt voor de nu snelle verspreiding van het virus. We doen het met elkaar. We zullen de mensen er op aan moeten spreken als de regels niet nageleefd worden.

Tot slot sprak de haan: “Omgaan met vrijheid en regels opvolgen vraagt discipline. Houdt men hier zich niet aan, dan gaan we terug naar het begin van de pandemie”.

En die hebben we inmiddels bereikt.

Er is volgens de haan nog maar één medicijn.
Dat is opnieuw de angst voor het virus.