Vanmorgen liep ik een beetje verloren door het dorp.
Opeens hoorde ik een stem. Die riep: “Frits, Frits.”
Ik wist niet waar die stem vandaan kwam. En het klonk weer: “Hier, kijk naar hier, naar de toren van de kerk. En dan naar boven”.
En daar zag ik de haan die tegen mij praatte.
En hij sprak: “Het is een vreemde wereld op dit moment. Een vreselijke ziekte treft ons allen. Heel besmettelijk en er sterven veel mensen aan.
Ik sta hier al eeuwen en weet, het is niet voor het eerst dat zo’n ramp ons overkomt.
Heel vroeger hadden we te maken met de Pest!
Wat later, ligt mij nog vers in het geheugen, de Spaanse Griep.
Wereldwijd stierven hier miljoenen, vooral jonge mensen aan. Ook mensen in ons dorp werden hierdoor geveld.
Daarna de Tweede Wereldoorlog, weer werd de klok geluid voor slachtoffers uit ons dorp.
En ik weet: door de eeuwen heen treft ons af en toe zo’n ramp.
Een natuurramp, een oorlog of een vreselijke ziekte.
Maar…. ik weet ook dat de mens weerbaar is. Dat de mens in tijd van tegenspoed elkaar steunt, helpt en weer opbouwt.
Dat heeft de tijd bewezen. Dat gebeurt nu ook.
Ik heb het al zo vaak meegemaakt.
Al is het nog zo donker, heb vertrouwen. Het wordt weer licht.
Dat wilde ik je even vertellen”.
