Misschien zijn het mijn Zeeuwse roots – mijn beide ouders zijn in Vlissingen geboren – maar toen ik dit nieuwe boek van Gerda van Wageningen over de Watersnoodramp van 1953 in de bieb ontdekte, moest het meteen mee naar huis. Waar ik het verslonden heb.
Waar gaat Het Water Komt over?
De 22-jarige Miriam de Roode (Mimi) woont met haar familie op een boerderij bij Nieuwerkerk, op Schouwen-Duiveland. De band met haar moeder is slecht, de sfeer in huis vaak gespannen. Ze gaat dan ook zo vaak mogelijk langs bij haar vriendin Antje, die 1 van de 11 kinderen is in een arm, maar warm gezin. Antje gaat zich verloven, en Mimi denkt ook steeds meer na over haar toekomst. Het leven kabbelt eigenlijk gewoon voort. Tot de nacht van 31 januari op 1 februari 1953; de nacht waarin een enorme storm de levens van duizenden Zeeuwen voorgoed verandert.
Wat vond ik van dit boek?
Het boek begint vrij stichtelijk en traag. Een beetje zeurderig zelfs, in mijn ogen. Ik doorzag wel wat de schrijfster hiermee wilde bereiken: het sfeertje van het Zeeland in de jaren 50 neerzetten, een inkijkje geven in het dagelijks leven van een doodnormaal Zeeuws meisje, zoals er vele anderen waren. En een contrast scheppen tussen 31 januari en 1 februari. Op zaterdag kiftten mensen nog over de onzinnigste dingen, op zondag bibberden ze van de kou en angst op hun zolder, terwijl hun meubels door de kamer dreven en de koeien in de stal verdronken.
En dat contrast scheppen, dat lukte. Want zodra de beruchte rampnacht aanbreekt, grijpt het boek me bij de strot. Door de kneuterigheid die van de eerste hoofdstukken druipt, spat nu de spanning er juist vanaf. De kou, de paniek, de wanhoop.. ik voelde het zelf. En ik wilde het boek eigenlijk niet wegleggen tot ik wist of Mimi en haar vrienden en familie het er levend vanaf zouden brengen.
Mooie fragmentjes uit het boek
Er kwam een enorme golf aanrollen, vooruit gestuwd door een enorme watermassa die nu deze polder binnenliep. Van twee kanten zelfs! De vloedgolven kwamen van beide kanten op het dorp af, en bij het dorp botsten die beide watermassa’s op elkaar. Op Landlust steeg het water hierdoor in rap tempo eveneens tot aan de laatste trede van de zoldertrap. Het huis kraakte aan alle kanten, trilde en bewoog. Mimi sidderde van angst. De kinderen kropen huilend tegen Tona aan. Mimi drong zich tussen Thomas en Ries in om naar buiten te kunnen kijken en zag daar iets verschrikkelijks gebeuren.
~
“Ik heb mijn moeder zien verdrinken,” hakkelde de jongen. “Ik hoorde haar ijselijke kreten voor ze onder water verdween. Ik zag de doodsangst in haar ogen toen ze nog een keer bovenkwam, tussen het wrakhout door, en… en…”.
Hij huilde nu hartverscheurend en Mimi dacht dit misschien nog maar het beste was.
Gegevens van het boek
Wil je dit boek ook lezen? Je kunt het lenen in de bibliotheek in Dalen!
Gerda van Wageningen – Het water komt
2018, 215 pagina’s
Genre: Roman, watersnoodramp
(Heb je ook een mooie boekentip? Stuur hem in via ons nieuwsformulier, het liefst met een mooie foto erbij.)
